Wpływ stylu przywiązania na przeżywanie żałoby po stracie bliskiej osoby

strata bliskiej osoby to jedno z najbardziej bolesnych i przełomowych przeżyć, jakie może spotkać człowieka. Sposób, w jaki radzimy sobie z taką stratą, jest jednak różny i zależy od wielu czynników. Jednym z kluczowych jest nasz styl przywiązania – czyli wzorzec relacji z innymi ludźmi, który kształtuje się na przestrzeni życia, szczególnie w dzieciństwie.

Czym jest styl przywiązania?

Styl przywiązania odnosi się do sposobu, w jaki tworzęmy więzi z innymi ludźmi i reagujemy na bliskość emocjonalną. Psycholog John Bowlby, twórca teorii przywiązania, wskazywał, że nasze relacje z opiekunami w dzieciństwie mają kluczowe znaczenie dla naszego funkcjonowania w dorosłym życiu. Styl przywiązania może być:

Bezpieczny – charakteryzuje się zaufaniem do innych, otwartością na bliskość i zdolnością do regulacji emocji.
Lękowy – osoby z tym stylem często obawiają się odrzucenia, poszukują intensywnej bliskości i mają trudności z kontrolowaniem emocji.
Unikający – charakteryzuje się dystansowaniem się od innych i unikanie bliskości emocjonalnej.
Zdezorganizowany – łączy w sobie cechy stylów lękowego i unikającego, a jego podstawą jest często doświadczenie traumy lub zaniedbań w dzieciństwie.

Styl przywiązania a żałoba


Styl przywiązania ma kluczowe znaczenie dla tego, jak przeżywamy stratę bliskiej osoby. Oto, jak poszczególne style wpływają na proces żałoby:

Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania są w stanie lepiej radzić sobie z utratą. Mają zdolność do otwartego wyrażania smutku, dzielenia się swoimi uczuciami i korzystania z wsparcia społecznego. Potrafią jednocześnie pielęgnować wspomnienia o zmarłym, zachowując równowagę emocjonalną.
Osoby z lękowym stylem przywiązania mogą doświadczać intensywnego smutku, poczucia opuszczenia i rozpaczy. Mogą obsesyjnie skupiać się na stracie, przeżywając trudności z zaakceptowaniem żałoby i powrotem do codziennego życia.
Osoby z unikającym stylem przywiązania często starają się unikać bolesnych emocji związanych ze stratą. Mogą wydawać się obojętne lub zamknięte w sobie, unikają rozmów o zmarłym i niechętnie przyjmują wsparcie od innych.
Osoby ze stylem zdezorganizowanym mogą doświadczać silnego chaosu emocjonalnego, przeplatającego się lękiem i potrzebą bliskości z tendencją do unikania. Mogą mieć trudności z konstruktywnym radzeniem sobie ze stratą i często doświadczają przedłużonej żałoby.
 

Jak można sobie pomóc w przeżywaniu żałoby?

  • Rozwijanie współczucia dla siebie: Uznaj swoje emocje i pozwól sobie na ich doświadczanie. Smutek, złość czy poczucie winy to naturalne reakcje na stratę.
  • Budowanie wsparcia społecznego: Nie izoluj się. Rozmowy z przyjaciółmi, rodziną lub terapeutą mogą pomóc w przetworzeniu trudnych uczuć.
  • Pielęgnowanie pamięci o zmarłym: Tworzenie albumów, zapisywanie wspomnień czy uczestnictwo w rytuałach pamięci może pomóc w zachowaniu więzi z osobą, którą straciliśmy.
  • Praca nad integracją tożsamości: Ważne jest, aby zaakceptować zmianę w swoim życiu i odnaleźć nowe sposoby definiowania siebie, które nie będą wyłącznie oparte na relacji ze zmarłym.
  • Zwrócenie się o pomoc profesjonalną: W przypadku trudnej lub przedłużonej żałoby warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, szczególnie takiego, kto zna się na teorii przywiązania i żałoby.


Przeżywanie żałoby jest procesem indywidualnym, na który duży wpływ ma nasz styl przywiązania. Rozpoznanie swoich wzorców relacji może pomóc w zrozumieniu reakcji na stratę i znalezieniu najlepszych sposobów radzenia sobie z żałobą. Wspomnienia mogą stać się częścią Twojej historii, zamiast Cię przytłaczać. Pamiętaj, że nawet w najtrudniejszych chwilach możliwe jest odnalezienie wsparcia i nadziei.

 

Jolanta Bigocka